Cesar Millan, DPC, Santa Clarita, California… Wat moest ik hier in hemelsnaam van verwachten? Na de lange maar aangename vlucht kwam ik aan in de vlieghaven van LAX. Nog een urenlange exit procedure uiteindelijk naar de huurauto en op weg naar het hotel. Eens daar aangekomen snel een hapje gegeten in The Cheesecake factory en nadien vroeg naar bed. De volgende dag stond een verkenning van het DPC op het menu. Ik had een bepaald beeld van het centrum in gedachten. Ik verwachtte een soort Mecca in de hondenwereld. Uiteindelijk bleek dit net iets anders. Na een 20 tal minuutjes cruisen met de echte Jeep arriveerde ik op een schraal zandweggetje tussen een echt Amerikaans trailerpark. Het was een hele afgelegen weg. Uiteindelijk The Blue Mountain Road opgereden. Al gauw kwam ik in de pure natuur terecht en reed ik door de Hills van Santa Clarita richting DPC. Plots in de verte, felgroen gras met daarop witte teksten tegen de bergkammen, de letters werden al gauw leesbaar. “ Dog Psychology Center”. I am home! De verkenning was meer dan geslaagd. Ik zag verschillende herkenningspunten van op de tv shows. Ik kon niet wachten om ’s anderendaags te beginnen.

Die avond in The Hyatt was er een kennismaking met de trainers en een voorstelling van het lesprogramma. Mijn trainer, Art Ortiz, en ik konden direct goed opschieten. In mijn groep meteen een paar leuke mensen ontmoet waaronder ook een aantal Europeanen. De volgende dag gingen we van start! Veel te vroeg wakker door de jetlag, lekker stevig ontbijtje en gecarpoold naar the DPC. Daar aangekomen werden we opgevangen door onze trainers. Voorlopig nog geen Cesar te zien. We moesten oplijnen in een cirkel en de trainers begonnen meteen met een aantal afspraken gevolgd door demo’s. De aan het woord zijnde trainer sloot de inleiding af met de woorden “Let’s start the packwalk!” Ineens hoor ik achter me een stem, “Hey Guys, let’s go.” Ik keek om en zag er een kleine, casual geklede Mexicaan staan. Cesar!!! Vlak naast mij, he’s alive! Mijn groep kwam als eerste aan beurt voor de pack walk. We kregen elk beurtelings de kans om met Cesar en zijn pack te wandelen. Niet veel later was het mijn beurt. Ik kwam naast de enige echte dogwhisperer te wandelen. Hij begon me meteen te vertellen over zijn domein en de verschillende plannen welke hij nog had. We wandelden voorbij één van zijn vele spirituele beelden. Een indiaan, zittend op een paard, zonder zadel,. Een symbool van vrijheid vertelde Cesar me héél trots. Time flies when you’re having fun. En mijn packwalk zat er wat later veel te snel op. De dag ging verder met Cesar’s zelf gedoceerde lessen. Het was een gezonde mix van theorie en praktijk. Een aantal klanten hadden hun eigen probleemhonden meebracht naar het centrum. Ongelofelijk om Cesar himself live bezig te zien. Ongelofelijk hoe hij met zoveel kleine details de honden één voor één bijeen fluisterde naar het gewenste gedrag. Buiten zijn extreme kennis is Cesar ook een zeer aangenaam en grappig persoon. Rond 17:00 uur werd er afgesloten en reden we terug richting hotel. Al snel afgesproken met mijn nieuwe vrienden. We praatten wat na over de eerst dag en indrukken welke we opdeden.

Deze dag herhaalde zich héél de week en dag na dag kreeg ik meer inzichten in Training Cesar’s way.

Meer over hondenadvies

• Vorige
• Volgende